کيسه ات را با چه چيزي پر مي کني؟

در يکي از روزها، پادشاه سه وزيرش را فراخواند و از آنها درخواست کرد کار عجيبي انجام دهند.
از هر وزير خواست تا کيسه اي برداشته و به باغ قصر برود.
و اينکه اين کيسه ها را  براي پادشاه با ميوه ها و محصولات تازه پر کنند.
همچنين از آنها خواست که در اين کار از هيچ کس کمکي نگيرند و آن را به شخص ديگري واگذار نکنند.
وزراء از دستور شاه تعجب کرده و هر کدام کيسه اي برداشته و به سوي باغ به راه افتادند.
وزير اول که به دنبال راضي کردن شاه بود بهترين ميوه ها و با کيفيت ترين محصولات را جمع آوري کرده و پيوسته بهترين را انتخاب مي کرد تا اينکه کيسه اش پر شد.
اما وزير دوم با خود فکر مي کرد که شاه اين ميوه ها را براي خود نمي خواهد و احتياجي به آنها ندارد و درون کيسه را نيز نگاه نمي کند، پس با تنبلي و اهمال شروع به جمع کردن نمود و خوب و بد را از هم جدا نمي کرد تا اينکه کيسه را با ميوه ها پر نمود.
و وزير سوم که اعتقاد داشت شاه به محتويات اين کيسه اصلا اهميتي نمي دهد کيسه را با علف و برگ درخت و خاشاک پر نمود.
روز بعد پادشاه دستور داد که وزيران را به همراه کيسه هايي که پر کرده اند بياورند.
وقتي وزيران نزد شاه آمدند، به سربازانش دستور داد، سه وزير را گرفته و هرکدام را جدا گانه با کيسه اش به مدت سه ماه زنداني کنند.
در زنداني دور که هيچ کس دستش به آنجا نرسد و هيچ آب و غذايي هم به آنها نرسانند.
وزير اول پيوسته از ميوه هاي خوبي که جمع آوري کرده بود مي خورد تا اينکه سه ماه به پايان رسيد.
اما وزير دوم ، اين سه ماه را با سختي و گرسنگي و مقدار ميوه هاي تازه اي که جمع آوري کرده بود سپري کرد.
و وزير سوم قبل از اينکه ماه اول به پايان برسد از گرسنگي مرد.

پندها:
حال از خود اين سؤال را بپرسيم ، ما از کدام گروه هستيم ؟ زيرا ما الآن در باغ دنيا بوده و آزاديم تا اعمال خوب يا اعمال بد و فاسد را جمع آوري کنيم،
اما فردا زماني که ملک الموت امر مي شود تا ما را در قبرمان زنداني کند
در آن زندان تنگ و تاريک و در تنهايي،
نظرت چيست؟
آنجاست که اعمال خوب و پاکيزه اي که در زندگي دنيا جمع کرده ايم به ما سود مي رسانند.
الله تعالي مي فرمايد: (وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُوْلِي الأَلْبَابِ) البقره 197
و توشه برگيريد که بهترين توشه پرهيزگاري است، و اي خردمندان ! از ( خشم و کيفر ) من بپرهيزيد.
پس کمي بايستيم و با خود بيانديشيم .. فردا در زندانمان چه خواهيم کرد!
انتخاب با توست؛ کيسه ات را با چه چيزي پر مي کني؟